در حال آماده شدن

دائو ده جینگ

کتاب راه و رهیافته(راهبر)


1


راهی که می‌توان (در موردش) گفت، حقیقت راه نیست.
نامی که می‌توان نهاد، حقیقت نام نیست.
بی‌نام منشأ آسمان و زمین است.
با نام مادر همه‌ی چیزها است.

از این رو:
وقتی خالی بود(مثلاً از فکر، گذشته و آینده، تصورات و ...)،
«راز هستی» فهمیدنی است.
وقتی (از خواستگاه ذهن و با فکر) به زندگی رو کنند،
تجلی‌های آن را می‌بینند.

این دو(دروازه‌ی ورود به شهر اسرار و اسرار زندگی) یکی هستند.
(فقط اینکه) بعد از دیده شدن نام‌های گوناگون به آن‌ها داده شده است.
هر دو را می‌توان سِرّ هستی خواند.

سرالاسرار از طریق سِرّ یافتنی است
و دروازه‌ی ورود به تمام اسرار جهان همان است.


در باب دانایی

أنَا مَدینَةُ العِلمِ وعَلِیٌ بابُها، فَمَن أرادَ البابَ فَلیأتِ عَلِیا.

که من شهر علمم علیم در است
درست این سخن قول پیغمبر است

شاهنامه‌ی فردوسی




1

The truth that may be told is not the everlasting Truth.
The name given to a thing is not the everlasting Name.
Nothingness is used to denote the state that existed before the birth of heaven and earth.
Reality is used to denote the state where the multitude of things begins to have a separate existence.
Therefore,
when the mind rests in the state of Nothingness, the enigma can be understood;
when the mind rests in the state of Reality, the bounds can be reached.
These two states, though bearing different names, have a common origin.
Both are mysterious and metaphysical.
They are the most mysterious, and form the gateway to all mysteries.


"English version by Cheng Lin, 1949"

Lao Tzu



1

On the Absolute Tao


The Tao the can be told of
Is not the Absolute Tao;
The Names that can be given
Are not Absolute Names.


The Nameless is the origin of Heaven and Earth;
The Named is the Mother of All Things.


Therefore:
Oftentimes, one strips oneself of passion
In order to see the Secret of Life;
Oftentimes, one regards life with passion,
In order to see its manifest forms.

These two (the Secret and its manifestations)
Are (in their nature) the same;
They are given different names
When they become manifest.
They may both be called the Cosmic Mystery:
Reaching from the Mystery into the Deeper Mystery
Is the Gate to the Secret of All Life.


"Translated by D.C. Lau (1963)"

Lao Tzu

دائو: راه، حقیقت، حق، هستی، آنچه هستی هر چیز که هست از اوست
ده: فضایل و ویژگی‌های کسی که راه را یافته، تجلی دائو

ای جینگ (یی چینگ، ای چینگ)

کتاب ای جینگ(یی چینگ)، دائو، ذن، بودیسم، کنفوسیوس، یونگ، لایبنیتس و هرمان هسه

«ای» به معنای «تغییرات» و «جینگ» به معنای «کتاب» است و عموماً به عنوان اولین و عمیق‌ترین کتاب اصیل چینی شناخته می‌شود. (یی چینگ و یی جینگ تلفظات مرسوم دیگری از این کتاب هستند. تلفظ صحیح ).

تاریخچه‌ی ای جینگ(یی چینگ)

ای جینگ یا کتاب تغییرات حداقل ۲۸۰۰ سال(دوران شاه ون) قدمت دارد. بر اساس یافته‌های ادوارد شاونسی، استاد زبان و تمدن چینی در دانشگاه شیکاگو تکمیل «ای» به شکل امروزی به دوران پادشاهی «شاه ون» که نام‌هایی مثل شاه ژوان یا دوک سلسله‌ی ژو از «سلسله‌ی ژو»(۷۸۲ - ۸۲۷ پیش از میلاد) بر می‌گردد.

فو هسی پادشاه افسانه‌ای چین و نگارنده‌ی سه خطی‌ها

در بسیاری منابع این کتاب تکمیل شده‌ی یافته‌ها و آموزه‌های پادشاهی افسانه‌ای در چین باستان به نام «فو هسی» است که اطلاعات دقیق و روشنی از ایشان در دست نیست اما دوران حکومت او به ۲۰۰۰ یا ۲۹۰۰ سال پیش از میلاد نسبت داده شده است.
مشهور است که فو هسی سه خطی‌ها را از روی لاک یک لاک پشت اقتباس کرده که بنیان به وجود آمدن علوم و فنون مختلف مثل فنگ شویی و تای چی در چین و همچنین کتاب ای جینگ است.

به جرئت می‌توان گفت کتاب ای جینگ(یی چینگ) و آموزه‌های آن اگر منشأ تمام آموزه‌ها و مکاتب شرقی نباشد، منشأ و تأثیرگذار بر بیشتر آن‌ها هست.

اهمیت ای جینگ(یی چینگ) نزد خردمندان شرق و غرب

مشورت با این کتاب و آموختن مفاهیم بنیادین آن از گذشته نزد خردمندان شرق مثل بزرگان ‌«ذن» و سایر شاخه‌های «بودایی چینی» و برخی بزرگان معاصر غربی مثل «کارل یونگ» روانشناس، «لایبنیتس» ریاضی‌دان و فیلسوف، و هرمان هسه ادیب، نویسنده و نقاش رواج داشته و همچنان هم دارد.
روش استفاده از ای جینگ(یی چینگ) به منظور رمزگشایی حال درونی و وضعیت بیرونی است تا فرد نسبت به وضعیت مد نظرش بینش درست پیدا کند و رفتار هماهنگ با «راه یا دائو» در آن وضعیت را یادبگیرد.
بنیان ای جینگ(یی چینگ) بر اساس مفاهیم وحدت وجود، یگانگی، یکپارچگی و معنا دار بودن همه‌چیز بنا شده که مفاهیمی مشترک در تمامی آیین‌ها و یافته‌های اصیل بشری است که فقط با زبان‌های گوناگونی معرفی شده‌اند و در ادامه کمی به آن‌ها خواهیم پرداخت.