دوران «هدایت الهی، شهود و اشتیاق» از این حقیقت برخاسته است که با روح مردم همدل و همدرد شده‌اید و هماهنگ با این درک رفتار می‌کنید. در نتیجه، همه‌ی هستی با خواست خود گوش به فرمان شما می‌شود.
برای بر انگیختن «هدایت الهی، شهود و اشتیاق»، کسانی که رهبری‌شان می‌کنید را بشناسید و خودتان و قوانین‌تان را بر اساس ویژگی‌های آن‌ها هماهنگ و تنظیم کنید.
با درک قانون «کمترین مقاومت» است که می‌توانید بر خلاف جریان زندگی و قوانین آن حرکت نکنید. این قانون یک نیروی خارجی نیست که بر چیزها اثر گذارد، بلکه نشان دهنده‌ی هماهنگی نهفته‌ای است که درون همه چیز برقرار است. این دلیلی است که باعث شده کهکشان‌ها و صورت‌های فلکی همواره در کنار یکدیگر بمانند و همه چیز در طبیعت، همواره با نظمی ثابت حرکت کند.
در میان انسان‌ها هم این نیروی نهفته‌ی درونی است که چیزها را کنار هم نگه داشته و حرکتی آهنگین و بدون مقاومت ایجاد می‌کند: تنها قوانینی که ریشه در تمایلات مردم دارند می‌توانند اجرا شوند و قوانینی که این تمایلات و خواسته‌ها را نقض می‌کنند صرفاً نفرت عمومی را به همراه خواهند داشت و پا برجا نمی‌مانند.
نیروی «اشتیاق» به شما اجازه می‌دهد بتوانید افراد مناسب برای انجام مسئولیت‌ها و کارهای بزرگ و کوچک خود را در اختیار بگیرید و نگران مخالفت‌ها و خراب کاری پنهانی دیگران نباشید. این نیروی درونی «اشتیاق»، حرکت جمعی شما را متحد و منجر به پیروزی می‌کند.

کنفسیوس درباره‌ی کسی که می‌تواند این نیرو را کاملاً درک کند می‌گوید: «... می‌تواند طوری بر جهان فرمانراویی کند که گویی جهان روی دستش می‌چرخد.»
موسیقی این قدرت را دارد تا تنش‌های قلب و گرفتگی‌های ناشناخته‌ی احساسی را برطرف کند.
«هدایت الهی، شهود و اشتیاق» قلبی، بی‌اختیار خودش را در جوشش یک موسیقی، رقص و حرکات آهنگین بدن نشان می‌دهد.
از دوران‌ باستان، این نوای الهام بخش اثری نامرئی بر قلب‌ها داشته و به گونه‌ای عرفانی و مرموز، باعث گرد هم آمدن و نزدیکی همه می‌شده است.
حاکمان از این ویژگی ذاتی موسیقی بهره می‌گرفتند؛ آن‌ها آن را بهبود بخشیده و تنظیم می‌کردند. آن‌ها موسیقی را پدیده‌ای مقدس و جدّی می‌دانستند که برای پاک‌سازی انسان‌ها طراحی شده است. گرامی‌ داشت فضایل بزرگان با موسیقی انجام می‌شد، در نتیجه، موسیقی پلی به جهان ناپیدا به حساب می‌آمد. در معابد، مردم با موسیقی و پانتومیم به خدا نزدیک می‌شدند. (تئاتر بر ساخته‌ی این مراسم است). احساسات مذهبی نسبت به آفریننده‌ی جهان هستی با مقدس‌ترین احساسات انسانیِ مربوط به بزرگداشت نیاکان در هم آمیخته شد. این یکی شدنِ ارواح نیاکان با ایزد پاک در لحظات شکوهمند آئینی، الهام بخش ایجاد پیوند میان خداوند و مردم شد. فرمانروایی که با گرامی داشت نیاکان خود خداوند را گرامی می‌داشت، به «پسر آسمان» و پیوند آسمان و زمین تبدیل می‌شد.
این‌ها خلاصه‌ای از فرهنگ چینیان است.
درباره‌ی قربانی بزرگ انجام شده در این مراسم کنفسیوس اینگونه می‌نویسد:
«کسی که می‌تواند این مراسم قربانی (نیروی هدایت الهی، شهود و اشتیاق) را کاملاً درک کند، می‌تواند طوری بر جهان فرمانراویی کند که گویی جهان روی دستش می‌چرخد.»