رویداد‌هایی که به رفتن دختر به خانه‌ی بخت می‌انجامد به آرامی شکل می‌گیرند و پیش می‌روند. پیش از ازدواج کارهای بسیاری است که باید انجام شود. این اصل و شیوه‌ی «پیشرفت آهسته و اندک اندک» می‌تواند در مورد وضعیت‌های دیگری هم به کار گرفته شود؛ این شیوه‌ همواره در جایی که موضوعْ روابط درست در همکاری میان افراد است، مثل قرارهای کاری، قابل به کار گیری است. پیشرفت باید طوری صورت گیرد که مسیر مناسب خود را طی کند. رفتار عجولانه عاقلانه نیست. نهایتاً می‌توان گفت چنین شیوه‌ای در مورد هر تلاشی برای تأثیر گذاشتن بر دیگران صادق است، زیرا اینجا فاکتور اساسیِ شیوه‌ی درست پیشرفت کردن از طریق پرورش شخصیت (درون) خود است. هیچ تأثیری که برخاسته از رفتارهای آشوبگرانه‌ باشد تأثیر ماندگاری ندارد.
در مسئله‌ی رشد فردی نیز به همین ترتیب، اگر نتایج پایداری بخواهد به دست بیاید رشد باید از چنین مسیری پیروی کند. ملایمت و نرمشی که قابلیت سازگار شدن دارد اما در عین حال نفوذ پذیر است، فرمی بیرونی است که باید از آرامشی درونی برخیزد.
دقیقاً اندک اندک بودن پیشرفت است که درست و محکم ماندن را ضروری می‌کند، چون این درست و محکم ماندن است که به تنهایی باعث می‌شود تا پیشرفتی آهسته به بی‌حرکتی و پیش نرفتن منحرف نشود.

درخت بر فراز کوه از دور دست‌ها دیده می‌شود و رشد و پیشرفت او بر تمام منظره‌ی آن منطقه‌ تأثیر می‌گذارد. درخت مانند گیاهان مردابی به یکباره رشد نمی‌کند؛ روند رشد آن تدریجی است.
هیچ اثر یا بیداری ناگهانی نیست که تأثیر ماندگاری داشته باشد. پیشرفت باید کاملاً تدریجی باشد و برای رسیدن به چنین پیشرفتی در نگاه عمومی و سنت‌های مردم، لازم است شخصیت فرد دارای وزن و توان تأثیر گذاری شود. این چیزی است که از طریق مراقبت و کار مداوم روی رشد درونی به دست می‌آید.