حتی اگر تنها یک انسان فرومایه در شهر جایگاه مهمی را تصاحب کند، می‌تواند انسان برتر را تحت فشار بگذارد. حتی شوق یک هوس که در قلب پنهان شده می‌تواند بر عقل سایه بیاندازد. احساس و عقل نمی‌توانند در کنار هم باشند- از این رو مبارزه‌ی علنی برای ظهور خیر و خوبی لازم است.
در مقابله‌ی خیر و شر، به هر حال قوانین روشنی برقرار است که اگر می‌خواهید به موفقیت دست یابید نباید نادیده گرفته شوند: اول، جدیت و قاطعیت شما در این مسئله باید بر اساس اتحادی قدرتمند و دوستانه باشد.
دوم، سازش با شر ممکن نیست؛ شر تحت هر شرایطی باید بی‌اعتبار شود. همچنین احساسات و کاستی‌های خود ما نیز نباید نادیده گرفته شوند.
سوم، کشمکش و مبارزه نباید مستقیماً و با زور انجام شود: اگر با نیروی شر مقابله کنید، دست به اسلحه می‌برد، و اگر این لطف را به او بکنید که مبارزه‌ای تمام عیار با او به راه بیاندازید، در آخر شکست می‌خورید؛ چون خودتان را در بند انواع احساسات منفی و تنفر گیر میاندازید. از این رو هنگام شروع به رویارویی با آن، مهم است که در جایگاه امنی باشید تا در مقابل خطاهایی که با آن‌ها به مقابله برخاسته‌اید در امنیت بمانید. این شیوه‌ای است که نیروی شر توانایی مقابله با شما را ندارد.
از همین جهت، ما نباید با عیب و ایرادهای خودمان هم مستقیماً روبرو شویم. چون تا زمانی که با آن‌ها کشتی می‌گیریم، آن‌ها هستند که پیروز می‌شوند. نیرومندانه پیش رفتن در خیر و خوبی بهترین راه مبارزه با شر است.

وقتی آب دریاچه تا آسمان بالا می‌آید، دلیلی برای ترسیدن از طوفان وجود دارد. این را به عنوان اخطاری در نظر بگیرید و از یک فروپاشی مهلک جلوگیری کنید. اگر ثروت را برای خود انباشته کنید، قطعاً طعم فروپاشی را خواهید چشید. چون هر جمع شدنی با انتشار و پراکندگی همراه است و هر انباشتگی، پراکندگی در پی دارد. از این رو انسان برتر در حین جمع کردن می‌بخشد.
به همین شیوه، در رشد فردی سرسختانه روی چیزی پافشاری نکنید و پذیرای بازخوردهایی باشید که به سنجش مداوم و دقیق رفتارتان کمک می‌کنند.