ارتش انبوهی از افراد است که نیاز به سازمان‌دهی و منظم شدن دارند.
بدون نظم سختگیرانه چیزی به دست نمی‌آید، ولی این نظم نباید با زور بدست بیاید؛ این کار به مردی قوی نیاز دارد که بتواند قلب مردم را بدست آورد و شور و شوق آن‌ها را بیدار کند.
به این ترتیب او می‌تواند توانایی‌هایش را توسعه داده و اعتماد فرمانروا را به خود جلب کند؛ چون تا پایان جنگ به اختیارات کامل نیاز دارد.
ولی جنگ همیشه خطرناک است و خرابی و ویرانی به همراه دارد. به همین دلیل باید آخرین گزینه باشد و مثل دارو، در کمترین میزان ممکن به کار گرفته شود.
علت‌های موجه جنگ و اهداف معقولانه‌ی آن، باید توسط رهبری کارکشته برای مردم توضیح داده شود. بدون روشن بودن هدف جنگ برای مردم، آن‌ها نمی‌توانند آگاهانه وارد جنگ شوند و به این ترتیب، اتحاد و قدرت لازم برای پیروزی بدست نمی‌آید.
اما رهبر همچنین باید مراقب باشد تا شور جنگ منجر به رفتارهای نادرست نشود. اگر درستی و استواری اساس کارها باشد، همه چیز به خوبی پیش می‌رود.

آب‌های درون زمین ناپیدا هستند. به همین ترتیب، نیروی ارتش میان انبوه مردم ناپیدا است. وقتی تهدیدی پیش بیاید، هر دهقانی تبدیل به یک سرباز می‌شود؛ وقتی جنگ به پایان رسید، او به کشت و کار خویش برمی‌گردد.
کسی که با مردم سخاوتمند است دل آن‌ها را بدست می‌آورد. مردمی که در حکومتی مهربان و عادل زندگی می‌کنند، قوی و قدرتمند هستند.
تنها مردم قدرتمند از لحاظ اقتصادی برای سپاه مهم هستند. این توانمندی باید با بهبود اوضاع اقتصادی توسط دولت بدست بیاید.
تنها در صورتی که چنین پیوند نامرئی‌ای میان مردم و دولت باشد و مردم در پناه دولت خود مثل آب‌های درون زمین باشند، می‌توان جنگی پیروزمندانه به راه انداخت.