به واسطه‌ی خطرهای متوالی ما با آن خو می‌گیریم و به آن عادت می‌کنیم. آب الگوی خوبی برای چگونه رفتار کردن در چنین وضعیتی را در اختیار ما می‌گذارد. همواره جریان می یابد و صرفا همه جا را در مسیر خود پر می‌کند؛ او از هیچ محل یا پرتگاهی پا پس نمی‌کشد و چیزی نمی‌تواند کاری کند تا اساس طبیعت‌اش را از دست بدهد. به همین شکل، اگر شما در مواجهه با سختی‌ها صادق باشید، با قلب‌تان می‌توانید به معنای آن وضعیت نفوذ کنید. و همین که تسلط درونی به مشکل‌تان پیدا کردید، به طور طبیعی کاری که می‌کنید درست و موفقیت آمیز خواهد بود. در هنگام خطر تنها چیز مهم واقعاً این است که تمام کارهای لازم را انجام دهید – با تمام جزییات – و به حرکت و پیش رفتن ادامه دهید، تا با ماندن در خطر به خود آسیب نرسانید و هلاک نشوید.
استفاده‌ی درست از این وضعیت فرصتی مناسب است تا به شما کمک ‌‌کند بهتر از خود محافظت کنید. مثل آسمان که با ارتفاعی که دارد در برابر حملات محافظت می‌شود؛ و کوه‌ها، رودخانه‌ها، دریاها و دریاچه‌های زمین که هر سرزمین را به نوبه‌ی خود در برابر خطرات حفظ می‌کنند.
به همین شکل فرمانروایان خردمند، از خطر برای محافظت از خود در برابر حملات بیرونی و پریشانی‌های درونی استفاده می‌کنند.

آب دائماً جریان دارد و اینگونه به مقصدش می‌رسد. هر چاله‌ای را سر راهش پر می‌کند سپس به مسیر ادامه می‌دهد؛ دغدغه‌ی او این است که خوب بودن باید ویژگی پابرجای شخصیت باشد نه اتفاقی که هر از گاهی به صورت تصادفی رخ می‌دهد. به همین شکل، در آموزش دادن دیگران همه چیز به پایداری شما بستگی دارد، چون تنها از راه تکرار است که شاگرد به درس‌هایش مسلط می‌شود.