دختری که (به عنوان همسر) به خانواده‌ی دیگری می‌پیوندد، اما نه به عنوان خانم اول خانه، باید با احتیاط خاصی رفتار کند. او نباید به دنبال این باشد که جای خانم خانه را بگیرد، چون این کار باعث ایجاد هرج و مرج در روابط می‌شود و دیگر کاری نمی‌توان برای (اصلاح و بهبود) آن‌ها کرد.
این در مورد تمام روابط داوطلبانه (که تمایل و نیاز یک طرفه است) کاربرد دارد. در حالی که روابطی که به صورت قانونی تنظیم شده‌اند نمایانگر پیوندی ثابت میان حقوق و وظایف هستند، روابطی که به خواست خود شخص ایجاد شوند، در طولانی مدت (برای پایدار ماندن) کاملاً وابسته به احتیاط توأم با خوش‌فکری است.
مهر و محبت به عنوان عنصر اصلی تمامی روابط جهان از اهمیت خاصی برخوردار است. چون اتحاد آسمان و زمین مبدأ تمام طبیعت (و سرشت ما) است. در میان انسان‌ها نیز به همین ترتیب، محبتِ خودجوشْ اصلی‌ترین عنصر اتحاد و به هم پیوستن است.

رعد و برق آب دریاچه را به حرکت در می‌آورد که به دنبال آن موج‌ها درخشش ملایمی پیدا می‌کنند. این سمبل دختری است که به انتخاب خود به دنبال مردی می‌رود. اما هر رابطه‌ای این خطر را همراه خود دارد که مسیر اشتباهی را طی کرده و به کژفهمی‌ها و مخالفت‌های بی‌پایان منجر شود. از این رو ذهن‌آگاه بودن نسبت به پایان ماجرا ضروری است. اگر ما به خود اجازه دهیم که به هر سو کشیده شویم، شرایط زمانه تعیین می‌کند که (چه زمانی) جمع یا پراکنده ‌شویم. از طرف دیگر اگر فرد ذهن خود را روی پایانی پابرجا متمرکز کند، موفق می‌شود از روابط نزدیک پیچیده با مردم اجتناب کند.