وقتی فرد هنگام رویارویی با چالش‌ها بینش درستی نداشته باشد، از عدم تعادل رنج ببرد و بخواهد با کارهای بیرونی، فعالیت‌های زورمندانه و تلاش‌های پی در پی از موانع و مشکلات عبور کند، بدون اینکه ضعف و مشکلات خود را بشناسد، به ظرفیت و توانمندی خود آگاه باشد و بتواند درک درستی از وضعیت پیدا کند، نمی‌تواند نگاه و رفتار هماهنگ با وضعیت درونی و بیرونی را به دست آورده و تشخیص درستی بدهد و تصمیم درستی بگیرد. در نتیجه دشواری‌ها پی در پی، بداقبالی‌های بی‌مورد، سختی‌های شدید و رنج‌های سنگینی را تجربه خواهد کرد. چنین چیزی تنها به واسطه‌ی عدم بینش درست و نبود تعادل در فرد به وجود آمده که باعث شده فرد نتواند جاری و روان در مسیرش ادامه دهد. البته جاری و روان بودن به معنی همواره به جلو پیش رفتن نیست و گاهی برای جاری بودن باید به عقب برگشت، در درون ماند و در زمان مناسب به جلو حرکت کرد. درک این نکته یعنی بینش درست و حفظ تعادل.