در فال گرفتن، به دنبال پیشگویی آینده هستیم، به گونه‌ای که نگاه و عملکرد فرد نقش خاصی در پیشبرد حوادث و اتفاقات پیش رو ندارد، و خوشبختی و سعادتمندی کاملاً وابسته به اتفاقات و پیشامدهای غیر قابل اجتناب فرض شده است. فردی که چنین نگاهی دارد، اهمیت نگرش درست به زندگی و درک معنادار بودن اتفاقات، و ارتباط آن‌ها با درون و ذهنش را درک نکرده و اصولاً به واسطه‌ی این نگرش، قربانی حوادث و اتفاقات است. در مشاوره، هدف این است که بتوانیم نگاه درستی به مسائل پیدا کنیم تا نسبت به اوضاع فعلی و گزینه‌های موجود بهتر بیاندیشم و رفتار هماهنگی در پیش گیرم. اینگونه می‌توانم از رنج دوری کنم، انرژی‌ام را برای چیزهای نامناسب و ناکارآمد هدر ندهم و به مسیرهای بهتری هدایت شوم. چنین رویکردی باعث می‌شود بتوانم از نگرش، تشخیص و عملکرد در این مسئله برای مسائل مشابه پیش رو نیز استفاده کنم و آهسته آهسته خردمندانه تر با مسائل گوناگون زندگی که روبرو شوم. پس وقتی مشورت می‌گیرم، می‌خواهم نگاه و رفتار هماهنگ با نیروی الهی و جریان زندگی را بشناسم و آن را در پیش بگیرم و اینگونه، مسیر خلق حال خوب و زندگی خوب را در پیش بگیرم.

ریشه‌های اولیه‌ی مفاهیم «یین» و «یانگ» به ساده‌ترین پدیده‌های عینی و فیزیکی در طبیعت بازمی‌گردد.

یین (Yin) به سایه‌دار بودن اشاره داشت، مانند دامنه‌ی شمالی یک کوه یا کرانه‌ی جنوبی یک رودخانه (که در سایه قرار می‌گیرد).

یانگ (Yang) به آفتاب‌گیر بودن اشاره می‌کرد، مانند دامنه‌ی جنوبی یک کوه یا کرانه‌ی شمالی یک رودخانه (که در معرض آفتاب است).

این واژه‌ها بر روی استخوان‌های پیشگویی (Oracle Bones) از دودمان شانگ (حدود ۱۶۰۰-۱۰۴۶ پیش از میلاد) — کهن‌ترین شکل نوشتار چینی — یافت شده‌اند. در این یافته‌ها، یین و ینگ مفاهیم هستی‌شناسی نبودند، بلکه تنها توصیف‌گرهایی برای موقعیت‌های جغرافیایی و عینی به شمار می‌آمدند.

واژه «ئی» (易 - Yì): کاراکتر چینی 易 (Yì) در کهن‌ترین اشکال خود (خط دوران سلسله‌ی شانگ) تصویری از یک مارمولک یا حشره بود که پوست می‌اندازد. این تغییر شکل و دگرگونی ظاهری که در ذات این موجودات است، به تدریج معنای اصلی این واژه را شکل داد: «تغییر کردن»، «دگرگون شدن» یا «تبدیل شدن».

از نظر لغوی: بهترین معادل برای «ای، ئی یا یی» در فارسی، واژه‌هایی مانند «دگرگونی»، «تحول» و «تغییر» است.

واژه «جینگ» (经 - Jīng): کاراکتر چینی 经 (Jīng) در اصل به تارهای طولانی و عمودی در یک دار قالی یا پارچه اشاره دارد. این تارها، اسکلت و ساختار ثابت و اصلی پارچه را تشکیل می‌دهند که پودهای افقی حول آن بافته می‌شوند.

بهترین معادل برای «جینگ» در فارسی، واژه‌هایی مانند «کتاب مرجع»، «رساله» یا «کتاب بنیادین» است. استفاده از عبارت «کتاب مقدس» در بافت فرهنگی خود کاملاً رایج و قابل قبول است، زیرا این متون از قداست و مرجعیت بالایی برخوردارند، اگرچه (حداقل در ظاهر) منشأ وحیانی به سبک ادیان ابراهیمی ندارند.

از دیگر مثال‌های مشهور می‌توان به «دائو ده جینگ» و «جینگ»‌های بودایی مانند «رساله‌ی قلب» (心经 - Xīn Jīng) اشاره کرد.